Tussen de sprekers door klinkt zijn favoriete operamuziek

Tussen de sprekers door klinkt zijn favoriete operamuziek

Bart Tromp: muziek, politiek, wetenschap en vriendschap

Van een verslaggever

AMSTERDAM – Muziek, politiek, wetenschap en vriendschap. Vier rode draden uit het leven van Bart Tromp stonden gisteravond centraal, op een herdenkingsbijeenkomst in de Rode Hoed.

Op de plek waar hij een krappe drie jaar geleden zijn 25-jarig jubileum als Parool-columnist vierde, werd nu stilgestaan bij het leven van de vorige maand onverwacht overleden Tromp. Dat gebeurde uiteraard in het gezelschap van zijn familie. Daarnaast waren wetenschappers, politici (de vrijwel complete PvdA-top), muziekliefhebbers en journalisten ruim vertegenwoordigd – als een onderstreping van de vele podia waarop Tromp zich bewoog.

Hij werd herdacht door sprekers als burgemeester Job Cohen, oud-partijvoorzitter Felix Rottenberg, generaal bd Arie van der Vlis en zijn zus Greetje. Tussendoor klonk zijn favoriete operamuziek, voorzien van het radiocommentaar dat hij daar als voorzitter van het Nederlands Muziek Instituut op gaf. Onder meer werden stukken uit opera’s Simon Boccanegra en Falstaff van Guiseppe Verdi ten gehore gebracht.

Cohen belichtte Tromps activiteiten voor de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijke bureau van de PvdA. Hij roemde zijn pogingen de sociaaldemocratie op het rechte pad te houden of te krijgen en zijn felle kritiek op de teloorgang van het Nederlandse onderwijs.

Met zijn constante kritiek op de Amerikaanse president George Bush maakte Tromp in zijn columns in Elsevier zich niet geliefd bij de abonnees, zei hoofdredacteur Arendo Joustra. Er kwamen regelmatig opzeggingen binnen. In Het Parool ging Tromp vaak te keer tegen Pim Fortuyn, wiens naam hij pesterig schreef met een ‘ ij’, zoals Fortuyn oorspronkelijk heette. Hij stopte daarmee toen Joustra hem even plagerig op een stamboom wees waarin Den Uyls naam ook met een lange ij werd geschreven. Dan moet je consequent zijn, hield Joustra hem voor. Maar van Den Uyl bleef Tromp af.

Rottenberg vertelde hoe trots Tromp was als partijbestuurder begin jaren tachtig, wanneer Den Uyl, broodje nog in de mond, als laatste binnenkwam en de vrije stoel naast Tromp innam, terwijl hij instemmend de zoveelste biografie van Trotski pakte die Tromp had meegenomen.

Zijn vrouw Willemien had hij onlangs gevraagd of hij zaken niet anders had moeten aanpakken en minder tijd in de studeerkamer had moeten doorbrengen. Onzin, had zij geantwoord. Er is maar één Bart Tromp en dat moet zo blijven. Tromp was tot tranen toe geroerd door deze ‘ tussentijdse evaluatie’, die achteraf een eindoordeel bleek te zijn.